ആകാശം വിട്ടു മണ്ണിലേക്ക് വീണ മഴത്തുള്ളിയുടെ
മാറിലും,
അമ്മയെ വിട്ടു മരുഭൂവില് വന്ന എന്റെ
മനസ്സിലും ,
വിരഹ വേദന.
വാടി തുടങ്ങിയ കതിര് നാന്പുകള്ക്ക്,
ദാഹം കൊണ്ടു വലഞ്ഞ അന്ന നാളങ്ങള്ക്ക്,
മഴത്തുള്ളി ഒരു ആശ്വാസമായി.
അരവയര് ഉണ്ണുന്ന അമ്മയ്ക്ക്,
കീറകുപ്പാഴമിട്ട കൂടപ്പിറപ്പിന് ,
ഞാനും ഒരു ആശ്വാസമായി.
പക്ഷെ ഞാനും മഴത്തുള്ളിയും വിരഹത്തിന്റെ കൂട്ടിലാണ്,
പക്ഷെ ഞാനും മഴത്തുള്ളിയും വിരഹത്തിന്റെ കൂട്ടിലാണ്.
സൂര്യ കിരണങ്ങള് നീരാവിയില് ഏറ്റി മഴതുള്ളിയെ.. ..കൊണ്ടുപോയി,ആകാശത്തിലേക്ക് .
പക്ഷെ എനിക്കു വീമാനത്തില് ഏറി പോകാന്,
പാസ്പോര്ട്ട് വേണമത്രെ, ടിക്കെറ്റും,
ലീവ് കിട്ടിലത്രെ, പകരകാരനെയും.
ഇത് കേള്ക്കുന്നുണ്ടോ അമ്മേ? ,
കേള്ക്കുന്നുണ്ടോ അമ്മേ?.
വിരഹത്തിന്റെ വേദനയിലേക്ക് ഞാന് ഒരു കണ്ണുനീര്.. ..പൊഴിക്കാന് തുടങ്ങവേ,
കണ്ണോട് പിരിയാന് മടിക്കുന്ന കണ്ണുനീരിന്റെ വിരഹ വേദന ഞാന് ഓര്ത്തു,
ഇല്ല ഞാന് കരയില്ല,
ഇല്ല ഞാന് കരയില്ല.
വിതുമ്പി വന്ന കരച്ചിലിനെ അടക്കി ഞാന് ഒന്നു ചിരിച്ചു നോക്കി,
ആഹ, എന്തു രസമാണ് ഇപ്പോള് എന്നെ കാണാന്.
അമ്മ ഇതു കാണുന്നില്ലല്ലോ അമ്മേ ,
ഇതു കാണുന്നില്ലല്ലോ അമ്മേ .
<സുബി>
No comments:
Post a Comment